Linda, deelneemster bij onze Leiderschapstraining, blogt vrij moedig over haar leerproces. Dat gaat natuurlijk niet elke dag over rozen. “Ik gun elke manager of projectleider de groei die ik nu aan het doormaken ben als manager.  Ik hoop dat andere leidinggevenden zich in  mijn uitdagingen herkennen en mijn inzichten hen ook een beetje verder helpen”.

Deze blog gaat over aanspreken van de grote baas in mijn bedrijf op zijn wijze van opdrachten verstrekken. En laat ik eerlijk zijn: ook de manier waarop stuitte me tegen de borst. Een vrij spannende maar ook leerzame situatie. Ik ben het gesprek op een totaal andere manier aangegaan dan ik voorheen zou doen. Het heeft boven verwachting naar een mooi resultaat geleid. Ik zit nog maar in trainingsblok 3 maar deze leiderschapstraining van Axis into Management begint in m’n managementsysteem te komen. Ik ben er nog niet maar wel lekker op weg.

 De directeur van mijn bedrijf, niet mijn direct leidinggevende, sprak me laatst op een vrij directieve manier aan in de gang van het bedrijf. Hij was het niet eens met de inhoud van een project waaraan ik werkte en het tempo waarop. De directeur is een zeer bevlogen man en vliegt wel eens uit de bocht met zijn communicatie, dat is iedereen wel bekend en we werken er een beetje om heen. Maar nu merkte ik, achteraf gezien door wat ik in deze leiderschapstraining aan het leren ben, dat ik er een duidelijke punt van wilde maken. Op het inhoudelijke aspect (belangrijk onderwerp), het persoonlijk aspect (zo gaan we niet met elkaar om) en de informele setting (vergaderen we in de gang?) waarin dit gebeurde. Ik reageerde in eerste instantie alleen inhoudelijk op zijn ‘opdrachtverstrekking’. Ik had die opdracht ‘zoals hij het voor ogen had niet gekregen dus daarom ‘was het er nog niet’. Het escaleerde stevig daar in die gang en ik gaf uiteindelijk aan weg te lopen omdat deze manier van communiceren nergens naar leek te leiden. Beetje trillend op m’n benen, dat wel.

Structuur bepaalt cultuur
Uit mijn voorgaande  blog heb je kunnen opmaken dat ik iemand ben die fikse confrontaties liever mijdt en graag in harmonie werkt. Het willen aanspreken van de directeur was voor mij al een spannende keuze. Samen met  de trainer en de mede deelnemers van de Leiderschapstraining hebben we een paar dagen later bij Axis into Management dit voorval en hoe ik de directeur constructief kon aanspreken als casus behandeld. Ik was er klaar voor!

Bij ons wordt veel gesproken en besloten ‘bij de koffieautomaat’ en ik merk steeds meer op hoe verwarrend dat kan werken bij wat complexere onderwerpen. Ik was nooit van de structuur, het leek me altijd belemmerend maar nu leer ik dat (afwezige of aanwezige) structuur de cultuur (gedrag van de organisatie) behoorlijk bepaalt. Hoezo praten we zo maar in de gang over dit belangrijke onderwerp? En waarom gaat dit niet via mijn leidinggevende? En waarom op deze toon en volume? Wat is hier nu werkelijk aan de hand? Dit waren belangrijke vragen waarmee ik de situatie kon ontleden en ook de ergste emotie wegnam. Ik werd er rustig van.

De moed hebben om het bespreekbaar te maken
Ik moest al mijn moed bij elkaar rapen toen ik een afspraak plande tussen de directeur, mijn leidinggevende en mijzelf maar beseft me: ik moet met dergelijke situaties leren omgaan en het project moet met elkaar opnieuw worden besproken. Want inhoudelijk had de directeur een punt daar op de gang.

In het gesprek zelf heb ik:

• eerst aangegeven wat het me deed om op deze wijze aangesproken te worden en wat het effect daarvan is op mijn werknemer schap, mijn oriëntatie niet in lijn lijkt te liggen met zijn oriëntatie. Ik word er minder betrokken van, zelfs wat gedemotiveerd.
• daarna vertelde ik dat ik dit formele overleg had gepland met de juiste mensen in de hiërarchie om het inhoudelijk te hebben over de opdracht die hij me onofficieel gaf.
• tot slot vroeg ik hem waarom hij zo deed onlangs? En de sleutel hiervan is dat ik inmiddels mijn boosheid had geparkeerd en het echt en oprecht wilde weten.

Formeel en menselijk
Mijn directeur, met de trekjes van een potentaat, werd emotioneel! Hij wist uit te brengen dat hij dit nooit had gewild, dit soort uitbarstingen hem te vaak gebeurde. Hij begreep ook dat dit moeilijk was voor mij maar het project zakelijk superbelangrijk voor hem was en hij eindigde door te zeggen dat hij er niet van had geslapen.

Goed om te merken dat deze situatie de ander ook niet onberoerd had gelaten. Zo zie je maar weer als je het echte gesprek voert.  We spraken af formeler en menselijker met elkaar om te gaan. Dat lijkt tegengesteld maar gaat juist prima samen. Formeler in de lijn, in besluitvormende overleggen en menselijker qua vriendelijkheid. Meer vragen stellend dan meteen oordelend.

Ik slaap ondertussen stukken beter nu ik een grens heb gesteld, en het werk en de relatie er niet slechter van zijn geworden.

Tot de volgende blog!

Linda

Interesse om jouw Leiderschap te ontwikkelen?
Kijk op onze  Kalender voor een workshop Leiderschap in One Day, de avondbijeenkomst Kennismaken met Leiderschap of misschien wil je je meteen inschrijven?